Miami en weer naar huis

Zondag 1 augustus
Na een uitgebreid warm ontbijt lekker buiten op een terrasje gezeten. Achter het hotel ligt een meer met enorme vissen en schildpadden. Blijkbaar zijn die erg gewend aan gasten die restanten ontbijt over de reling gooien want ze wachtten met zijn allen al geduldig bij het terras. Mooi gezicht. Voor de zekerheid toch maar even gecheckt hoe laat de auto terug moest zijn en dat bleek 11.30 uur te zijn terwijl ik dacht dat dat 12.30 uur was. Halsoverkop uitgecheckt en op naar de Car Rental Return. Onder de nuttige plaatsen vanTom (met dank aan de helpdesk) vonden we het adres. Daar aangekomen bleek het Car Rental Center net verhuisd te zijn. In vliegende vaart op weg naar het nieuwe adres, maar dat viel nog niet mee. Veel éénrichtingswegen, dus veel gemopper en keren op de weg. Enfin, uiteindelijk toch gevonden en auto ingeleverd. We hebben 2480 mile gereden (oftewel 3968 kilometer). Toch weer een heel eind. De benzinekosten vielen erg mee: 240 dollar (ongeveer 192 euro) en dat is natuurlijk een peuleschil voor deze afstanden en zo'n slurpbak.
Daarna met de shuttlebus terug naar het hotel en konden we gaan hangen. Beetje puzzelen, wandelen, boekje lezen, bonnetjes optellen. Rond 16.30 uur op weg naar het vliegveld, ingecheckt en weer rondhangen. Gelukkig vertrok het vliegtuig ruim op tijd (19.45 uur) en hadden we wind mee. De reis zou dus korter duren. We vonden het wel erg warm in het vliegtuig. Na een uurtje riep de piloot om dat de temperatuursregeling was uitgevallen en dat we of in een te warm segment zaten of te koud. Nou, wij zaten duidelijk in het warme deel. Zat ik met mijn vliegtuigsokken aan te zweten. Niet geslapen omdat het zo warm en benauwd was. Het eten was trouwens prima, beter dan bij KLM. Verder verliep de vlucht voorspoedig, we kwamen zelfs een half uur eerder aan. Tja, daar stonden we dan in Düsseldorf. Hotel waar de auto stond gebeld om te vragen of de shuttle ons op kon halen. Helaas ging dat niet want de shuttle reed maar tot 10.20 uur en het was net 10.35 uur. Het hotel was niet heel erg ver van het vliegveld, dus zijn we gaan lopen. De Jazz stond trouw op ons te wachten, koffers erin en tuffen maar. Wel weer even wennen dat schakelen en de Jazz is toch ietsje minder luxe. De rit verliep vlot, dus we waren op tijd thuis. Wengo moest nog wel erg wennen toen hij ons zag. Het leek alsof hij zijn ogen niet kon geloven. Ook het springen kwam maar langzaam op gang. Toch ook weer fijn om thuis te zijn.

Al met al
We hebben een prachtige reis gemaakt. Het was apart om al die beelden die je van tv kent, nu in het echt te zien (we staan voor het Witte Huis!) en te beleven. We vonden het landschap minder mooi dan vorig jaar. Het leek een beetje op Duitsland of Frankrijk en bij het rijden op de snelweg zag je maar erg weinig van de omgeving omdat er struiken langs de rijstroken stonden. De mensen waren wat minder hartelijk in dit deel van het land en het was natuurlijk ook veel drukker. Kortom, prachtig om eens gezien te hebben, maar geen deel waar wij nog eens naar terugwillen.
Ik vond het super dat jullie zo trouw hebben meegereisd. Als je zo ver weg bent is hetheel leuk om al die reacties van iedereen te lezen. Ik hoop dat jullie een volgende reis weer zo trouw meereizen!

Sarasota en Fort Myers Beach

Woensdag 28 juli
Heerlijk geslapen in de luxe suite, prima ontbijt achter de kiezen en vervolgens richting museum, beetje cultuur opsnuiven. Helaas hadden we geen adres van het museum, alleen een naam, dus Tom kon ons dit keer niet weten. Vreemd genoeg bewegwijzeren die Amerikanen hun attracties niet. We hebben dus flink moeten zoeken, terwijl dit museum echt wereldberoemd is. Vreemd.
Het museum was meer dan de moeite waard. Het is een enorm terrein met daarop een aantal gebouwen. Een met een enorm (uiteraard, we zijn nog steeds in Amerika) miniatuurcircus, een met circuswagons, kostuums, e.d., een met de kunstcollectie van John Ringling en een was Ca d' Zan, het huis van John en Mabel Ringling. Ik was nooit zo'n circusfan totdat ik het boek Water voor de olifanten van Sarah Gruen las.Dit is een geromantiseerd verhaal over een rondreizend circus, echt een aanrader! Prachtig geschreven en je komt veel te weten over de circustreinen. Vroeger was heteen hele happening als hetcircus naar jouw omgeving kwam en ditwerd wel duidelijk bij het bekijken van het miniatuurcircus. Hethuis van John Ringlingis in Venetiaanse stijl gebouwd en is echt prachtig. Ook zijn kunstcollectie is indrukwekkend, eris een hal met Hollandse meesters als Rembrandt, Vermeer, Hals en minder bekende goden. Ook was er een hal vol met enorme schilderijen van Rubens, beelden van Rodin en ook van de bekende Franse schilders hing er het een en ander. Allemaal opgekocht door JohnRingling en nagelaten aan de staat. Behoorlijk wat cultuur gesnoven dus.
Daarna zo'n 2 uur gereden naar Fort Myers Beach. We zitten in een gezellig Bed & Breakfast, beheerd door een stel Duitsers. Zo'n 100 meter verderop is het nachtleven met boetiekjes,kroegjes en live muziek. Het strand is een paar minuten lopen. Geen haaien gelukkig, wel roggen. Helaas was het noodweer toen we aankwamen dus niet echt weer om te zwemmen. Het schijnt hier aan heteind van de middag regelmatig te plenzen, maar 's morgens is het stralend weer. We hebben over de boulevard geslenterd, gegeten en nu zitten we weerin de B&B. Een mooi baaitje erachter met krabben en als we geluk hebben een zeekoe en 2 zwembaden. Ziet er prachtig uit. Een mooie relaxte afsluiting van de vakantie.

Donderdag 29 juli
De plek is prachtig, maar de bedden wat minder. Merle heeft een sofa met een enorme kuil en wij slapen op van die roll-a-way-beds. Goed om al je rugspieren weer eens te voelen. Na een continental breakfast (geroosterd brood) eerst maar eens op zoek naar een nieuw badpak. Jullie kennen me, dus na 12 badpakken en tankini's gepast te hebben, heb ik de perfecte tankini gevonden. Vervolgens op weg naar Sanibel en Captiva ook wel bekend als de Bounty eilanden waar je prachtige schelpen kan vinden. Hier hebben we eerst een rondrit door een natuurpark gemaakt. Ik had het dolle plan om te gaan fietsen maar daarvoor was het echt veel te warm. Stapvoets gereden en onderweg af en toe uitgestapt voor wat snapshots. Helaas geen alligators gezien, wel veel mooie vogels, mangrovebosen vreemd gekleurde spinnen. Compleet oververhit op zoek naar café latte en dat gedronken op een terrasje met sproeiers en livemusic. Nu we weer wat bij onze positieven waren, op weg naar het strand. Werkelijk prachtige stranden met wit zand en heel helder water. Een behoorlijke golfslag (oké, geen Typhoon Lagoon, maar het leek er aardig op) en veel schelpen. GJ en Merle hebben zich flink vermaakt met het duiken naar schelpen. 's Avonds een hapje eten in een restaurantje en weer naar de Inn. Zo apart hier die restaurants: er staan 4 tv's aan (allemaal op een andere zender), er speelt een band (redelijk hard), dus enige conversatie is niet mogelijk. Iedereen staart naar de tv of naar de band.

Vrijdag 30 juli
Vandaag hadden we niet zoveel puf om veel te ondernemen. Eerst rustig ontbeten, beetje gepuzzeld en toen op naar het strand. Dat was vlakbij de Inn en het water was ook hier heel helder. Er werd gewaarschuwd voor stingray's (roggen) dus je moest schuifelend lopen. Komisch gezicht al die waggelende mensen in het water. De watertemperatuur is hier 31 graden, dus je hoeft niet tijden te bibberen om 'erdoor te komen'. IJsje gehaald (zeg maar ijs, 1 bol is hier net zo groot als bij ons 3) en weer naar het hotel. Daar alle koffers ingepakt en gewogen. Datviel nogal mee dus op naar ..... de Outlets. Slechts 138 winkels dit keer. Ik heb een winterjas gekocht (je verbaast je erover dat ze die hier überhaupt verkopen) bij Colombia en nog wat vestjes en blouses bij Esprit. Ik denk dat we nu wel op onze koffers moeten zitten, willen we ze dicht krijgen. Gegeten bij Denny's en het bed in.

Zaterdag 31 juli
Het plan was om vroeg te vertrekken, maar dat verliep wat anders. Wel vroeg opgestaan, ontbeten en toen was er een hoop commotie op de vlonder bij het hotel. Bleek er een manatee (zeekoe) in het baaitje te zwemmen. Een paar kinderen zwemkleding aan en het baaitje in. Merle ook haar bikini in en de baai in. De zeekoe was in een speelse bui, want hij kwam steeds langs de kinderen zodat ze hem (of haar?) konden aaien. Heel apart zo'n groot beest die onder je voeten zwemt, tegen je voeten aanduwt of zelfs naast je zwemt. Af en toe zag je een paar neusgaten boven water en hoorde je een hoop gebries en daar ging het beest dan weer. Een unieke ervaring!
Later vertrokken dus, maar met een geldige reden, op weg naar Billie Swamp Safari. Volgens de ANWB reisgids een unieke safari, georganiseerd door de originele indianenstam. Na 1,5 uur rijden waren we er. Behoorlijk commercieel, een soort mini dierentuin met alligators, schildpadden en vogels, uiteraard een giftshop en restaurant en shows met krokodillen en slangen. We hebben een kaartje gekocht voor een tochtje met een airboat. Dat was gaaf, zo'n propellorboot! Oordoppen in en gaan met dat ding. Helaas geen alligators gezien, of misschien ook wel gelukkig, want het leek me best eng zo'n beest naast je boot. Als toerist zit je niet zo hoog en om dan zo'n gevaarte naast je te zien opspringen leek me niet echt wat. Toch wel een bijzondere ervaring, we zagen buffels en veel vogels.
Daarna op weg naar Miami. Het hotel ligt vlakbij het vliegveld, maar is redelijk geluidsdicht.
's Avonds naar Miami Beach. Even naar het strand gekeken (druk) en toen naar de Ocean Drive, de bekendste straat van Miami. Veel neon, auto's, mensen en restaurantjes. Daar een hapje gegeten en onze ogen uitgekeken naar wat er allemaal langsliep en langsreed. Ik had helemaal geen Prodimed hoeven volgen om hier in het modebeeld te passen. Gewoon je kleren 2 maten te klein kopen, alles erin stouwen en aan alle kanten flink laten overhangen, dan had ik prima in het modebeeld hier gepast.
We hebben ook het Art Deco district bekeken, maar dat vond ik een beetje tegenvallen. Aardig wat leegstand en maar een paar mooie gebouwen.
Nu zitten we weer in onze 1 bedroomsuite en morgen moeten we de auto inleveren. De auto moet om 11.30 uur terug zijn en we vertrekken pas om 19.55 uur dus we moeten nog iets verzinnen om in de tussentijd te doen. Waarschijnlijk gaan we, net als Tom Hanks, uren op het vliegveld hangen.

Orlando en Sarasota

Dinsdag 27 juli
Op tijd op, genoten van een warm ontbijt en op naar de goede Outlet. Nou, daar hebben we ons flink uitgeleefd. We verbazen ons nog steeds over de prijzen. Met tassen vol op weg naar Sarasota. Daar ingecheckt en tot onze verrassing stond er een snack klaar. Wat ze hier een snack noemen, is voor ons een avondmaaltijd. Pasta met tomatensaus en gehaktballen, salade, koekjes, fruit. We hadden gelijk genoeg voor de rest van de dag. Daarna naar St. Armand Circle, volgens de reisgids een prachtig aangelegd centrum met idyllische hoekjes. Nou, wij hebben alleen maar toeristenwinkeltjes gezien (en we hadden wel genoeg geshopt) met af en toe een pluk groen. Maar goed, het was lekker weer, de café latte smaakte prima en de terrasjes waren leuk. Morgen gaan we naar het Ringling museum of Art en Ca d' Zan, daar was het nu te laat voor.
Helaas geen foto's van Typhoon Lagoon (niet zo handig een camera in een waterpark) en ook van de Outlets geen foto's.

St. Augustine en Orlando

Zondag 25 juli
Vandaag na een uitgebreid ontbijt weer op pad. Niet zo ver dit keer maar zo'n 3 uurtjes rijden. We kwamen in de middag aan in St. Augustine. Ingecheckt in het Pirate Haus Inn, een soort jeugdherberg. We hebben 2 stapelbedden en een gewoon bed en gelukkig ook ons eigen sanitair. Daarna de stad verkend. Prachtig stadje met een Spaans fort en een ongelooflijk mooie middelbare school. Veel toeristische winkeltjes met leuke spulletjes. 's Avonds genoten van een pizza. Je bestelt hier gewoon een grote pizza en die deel je dan. Relaxed dagje dus.

Maandag 26 juli
's Ochtends ontbeten met piratenpannenkoeken. We zijn er nu ook achter waarom op onze hotelkamer Deventer op een wegwijzer stond. De eigenaar van het hostel heeft nogal rondgezworven en heeft 1½ jaar in Deventer gewoond. Hij heeft zelfs een inburgeringscursus (en dat woord kon hij na 7 jaar nog steeds uitspreken) gevolgd bij het ROC. Hij had zelfs zoute drop, dat hadden gasten uit Denemarken meegenomen. Aan het ontbijt zaten we met ook al van die wereldreizigers: Fransen, opa, oma en 4 kleinkinderen. Elk jaar gaan ze met de kleinkinderen van boven de 10 op reis. Opa en oma spraken ook een paar woorden Nederlands want zij hadden in Haarlem gewoond. Grappig dat dat allemaal zo samen komt in een Piratenhuis.
Daarna op pad naar Orlando. Ingecheckt in het hotel en op naar Disney's Typhoon Lagoon. Werkelijk een gigantisch waterpark met de bekende Disney prijzen. Er was een enorm golfslagbad met een soort Tsunami's, waterglijbanen (steil naar beneden), raftbanen en speciaal voor angstige moeders, rustige tubedobberbanen. Je kon ook snorkelen tussen de haaien, roggen en andere prachtige vissen. Dat snorkelen viel nog niet mee, ik kreeg elke keer zout water binnen. Misschien wat meer oefenen? Merle heeft een haai van dichtbij kunnen bewonderen, maar GJ en ik zagen alleen de fraai gekleurde vissen. Je kijkt je ogen trouwens uit in zo' n waterpark. We hebben heel wat botox, siliconen en huge buiken gezien. Het was jammer dat ik mijn Prodimed foldertjes niet bij me had, want ik had daar goede zaken kunnen doen. Iemand vertelde ons laatst dat Obesitas Amerika's grootste probleem is, nou, dat hebben we in het waterpark kunnen zien. Het weer was perfect, heerlijk warm en dan is het fantastisch in zo'n park.
Het park ging om 20.00 uur dicht en toen hebben we nog maar eens een Outlet bezocht (een mens moet toch wat). Deze bleek echter nogal duur voor een Outlet. Volgens een verkoper heb je in Outlets ook allerlei soorten en zaten we bij een supertoeristische (dus dure) Outlet. Hij gaf ons het adres van een betere (goedkopere) Outlet. Daar hadden we 's avonds geen zin meer in. We hebben gegeten bij Denny's en toen richting hotel en het bed in.

Savannah

Vrijdag 23 juli
's Ochtends begonnen met een tubetochtje (nou ja, Merle en ik dan). Het was nog heerlijk rustig en we dobberden op ons gemakje totdat iemand riep dat hij een slang zag. Benen maar iets meer binnenboord en verder dobberen maar. Opgefrist op weg naar Savannah via de toeristische route: de Antebellum Trail met veel huizen van voor de burgeroorlog. Onze Tomtom nam het toeristisch wel heel erg letterlijk want hij stuurde ons over onverharde wegen en bospaadjes. Met enige vertraging, maar wel mooie uitzichten, kwamen we in Madison. Een, wat de reisgids pittoresk zou noemen, plaatsje. Daar gestopt voor koffie en taart en toen op naar Savannah, een rit van zo'n 3 uur. Het reizen is best saai omdat het landschap overal hetzelfde is, gras en bomen. We wisselen dus regelmatig van bestuurder om te voorkomen dat we in slaap sukkelen.
We kwamen rond 20.00 uur in het hotel aan een plek gezocht om te eten en toen uitgeput het bed in. Alleen het was ontzettend onrustig in het hotel. Veel schreeuwende, stampende mensen en tv's die keihard aanstonden. Toen ik om 00.30 uur nog niet sliep, ben ik gaan klagen bij de receptie. Die hadden de andere 'gasten' al gewaarschuwd maar zouden dat nog eens doen. Om 01.00 uur was het nog niet rustig en had ik er genoeg van. Allemaal aangekleed en uitgecheckt. Daar stonden we dan om 01.15 uur. Gelukkig zaten er in de buurt veel andere hotels. Bij de eerste hadden we gelijk prijs, het was er rustig en we hoefden maar voor 1 nacht te betalen omdat de vrijdag toch al om was en omdat het zo sneu was voor ons. Nu hebben we een veel luxere suite en het is hier in ieder geval rustig. Wat een toestanden.

Zaterdag 24 juli
Eerst maar eens uitgeslapen na onze vermoeiende avonturen. Toen op pad naar het historische centrum. Het was weer heet, maar gelukkig wel wat bewolkt. Savannah is echt een prachtige stad met veel mooie parken. Het ziet er hier echt zuidelijk uit, met eikenbomen die volhangen met tilandsia (geen idee hoe je dat spelt), echt prachtig om te zien. Er staan veel historische gebouwen met mooie details zoals gietijzeren balkons en ronde ramen. We hebben de stad doorgeslenterd (je moet hier wel een zuidelijk tempo aanhouden met die hitte) en zijn daarna gaan winkelen in een Mall. Echt enorm die winkels hier en zo'n shoppingmall is helemaal kolossaal. Al met al weer een vermoeiende maar wel interessante dag. Ik kan hier geen foto's uploaden, dus die houden jullie nog tegoed.

Williamsburg, Asheville en Helen

Maandag 19 juli
Na een continental breakfast op naar Williamsburg. De reis viel nogal tegen: veel regen en ook nog een lange file. We kwamen daarom pas aan het einde van de middag in Williamsburg aan. Ook daar was het snoeiheet, dus we hebben Colonial Williamsburg (soort openlucht museum) in vogelvlucht gedaan. We hadden geen zin om de volle toegangsprijs te betalen (we waren er pas om 16.00 uur en om 17.00 uur ging alles dicht) en we hebben daarom de historische gebouwen van de buitenkant gekeken. Er waren wel veel schattige winkeltjes met allerlei prullaria. We hebben daar rondgekeken maar niets gekocht. 's Avonds brak één van de beruchte thunderstorms los, dus zijn we maar naar .............. een Outlet Center gevlucht (wat een straf!). Merle heeft schoenen gekocht en ik wat shirtjes. Het hotel was zeer matig, veel kabaal op de gang en shabby kamers. Niet echt een doorslaand succes. Gelukkig bleven we maar 1 nachtje.

Dinsdag 20 juli
Vandaag een hele dag autorijden op het programma. Zo'n 650 kilometer naar Asheville. Gelukkig had ik CD'tjes meegenomen want de radio had niet overal een geweldige ontvangst. Gisteren hadden we een zender met alleen maar Elvis Presley op. Dat was het eerste uur aardig, maar ging snel vervelen. De reis verliep prima, totdat we laat in de middag in een enorme hoosbui terecht kwamen. Je zag echt helemaal niets meer van de weg. Stapvoets gereden (dat deden de andere gebruikers gelukkig ook) enaardig wat vertraging. We kwamen 's avonds bij het hotel aan. Dit hotel zag er veel beter uit. We hebben daar wat gegeten en een duik in het zwembad genomen.

Woensdag 21 juli
Na een uitgebreid hot breakfast op naar het centrum van Asheville. Er waren veel Art Deco gebouwen en het stadscentrum zag er fraai uit. Even rondgewandeld en toen op naar Cherokee, bij de ingang van de Great Smokey Mountains, een uurtje rijden. Dit was erg commercieel. De weg ernaar toe was mooi, veel bergen maar gelukkig weinig haarspeldbochten. Beetje rondgewandeld daar en toen op naar Helen in Georgia. Dat was zo'n twee uur rijden door een mooie omgeving met meren en bergen. Helen is echt ontzettend grappig. Het is een nep Duits dorp in Anton Pieck stijl. We hebben rondgewandeld en ons verbaasd over de windmolens (ooit gezien in Duitsland?!) en semi Duitse uithangborden. 's Avonds hebben we schnitzels op met rode kool en Jågersaus.

Donderdag 22 juli
Gisteren zagen we op het nieuws dat het extreem heet hier is. Het ligt dus niet aan ons dat we puffend de dag door komen. Vanochtend hebben we genoten van een hot breakfast en daarna zijn we op pad gegaan naar Tallulah Gorge. Daar hebben we een hike gedaan, helemaal naar beneden om de watervallen te bewonderen. Het waren 1072 treden (en natuurlijk niet van die kleintjes) en het was snikheet, dus zonder zwemmen waren we ook kleddernat. We moesten ook een Suspension bridge over en dat was voor mij, met mijn hoogtevrees, een hele uitdaging. Het uitzicht was echt prachtig en de watervallen waren ook de moeite waard. Puffend en steunend de trappen weer op en terug naar Helen. GJ wordt nogal suf van dit weer, dus de meeste afstanden rijd ik. Als hij rijdt, heb ik natuurlijk allerlei goede adviezen

. Helaas kan ik die de komende periode niet meer geven want ik ben aangehouden! Het was net als in de film: politieauto met zwaailichten achter me, auto aan de kant en rustig (vooral rustig) achter het stuur blijven zitten. Driver's license laten zien, lang wachten tot de agent weer terugkwam en toen kreeg ik te horen dat ik een STOP sign had genegeerd. Ik had helemaal geen STOP sign gezien. Wij vreesden al voor een enorme boete, maar met een smile en een beter opletten de volgende keer, kwamen we ervanaf. Poeh, ook weer meegemaakt. We hadden toen wel wat ontspanning nodig dus zijn we in Helen met een tube de rivier afgedaald.Dat was echt zo gaaf. Heerlijk relaxed liggend in de tube, koel water om ons heen het riviertje afzakken.Echt vakantiegevoel. We hebben aan het water gegeten en met dat blondje bij ons, kregen we alweer een e-mailadres van de kelner. Dat wordt nog wat als we terug zijn. Morgen hebben we weer een lange tocht voor de boeg en als we op tijd wakker zijn dan starten we met weer een tubetochtje.

Washington DC

Zaterdag 17 juli
Weer aan het ontbijt, met andere gasten dit keer. Dat was echt heel gezellig, met zijn allen aan een grote tafel verhalen uitwisselen. Daarna alle prijskaartjes van de nieuwe kleren afgeknipt en op weg naar Washington DC. We vonden het een mooie landelijke route en vroegen ons al af wanneer we op de snelweg terecht zouden komen. Gelukkig kwamen we er na een uurtje achter dat we tolwegen vermijden hadden ingevoerd in de Tom, dus dat hebben we maar omgezet. Daarna ging de tocht een stuk sneller. We zitten in een prachtig hotel (tja, het heet luxury suites en ze zijn ook echt luxe!). Alles schijnt hier op loopafstand te zijn (het Capitool, Witte Huis, etc.), maar het is hier erg warm, zo'n 39 graden. We hebben net wat gegeten en gaan morgen de sightseeing doen. Obama zit vlakbij, dus we kunnen morgenochtend wel even bij hem ontbijten.

Zondag 18 juli
We hebben een hele luxe douche met zijjets en een watervaldouchekop. We zijn weer helemaal fris dus. Het was vandaag erg warm hier, zo rond de 40 graden. We zijn naar het Witte Huis gelopen, naar het Korean War Memorial en met de bus naar het Capitool. De afstanden vallen wel mee, maar omdat het zo warm is moeten we in een langzaam tempo lopen met veel pauzes. Onze voeten voelen alsof ze er elk moment af kunnen vallen. We hebben de beroemde cupcakes gegeten en natuurlijk veel gedronken.

Amish Country

Donderdag 15 juli
Vanochtend een wandeling gemaakt in Central Park. Heel bijzonder zo'n groot park middenin een drukke stad. De paardenkoetsjes rijden er tussen de taxi's en de auto's razen links en rechts voorbij. In de films ziet het er een stuk romantischer uit. Nog vergeten: we zagen gisteren die ster (Catherine) uit CSI vol Botox op een terrasje zitten. Niemand van ons wilde een handtekening of foto dus zijn we maar doorgelopen.

Na het wandelingetje door Central Park op naar Newark om de auto op te halen. Een taxiritje van ongeveer 45 minuten. De auto ophalen was weer een hele happening. We kregen direct een supervriendelijke neger achter ons aan die ons wel een mooiere en nieuwe auto kon bezorgen voor wat fooi. We rijden nu dus in een Ford Edge. Volgens ons wat minder luxe dan de auto van vorig jaar, maar inderdaad wel nieuw, er staat 5000 kilometer op de teller.

Daarna op naar Amish Country in Pennsylvania. Op de heenweg natuurlijk bij het 1e het beste Outletcenter gestopt. Tommy Hilfiger heeft niet zo heel veel kleren meer over nadat wij er waren. Op weg naar ons Bed&Breakfast Frogtown Acres kwamen we al heel wat buggy's met Amish tegen. Het Bed&Breakfast was heel pittoresk. We werden verwelkomd door Joe, de eigenaar en honderden fireflies. Heel apart al die lichtjes in het donker. We kregen een gezellige kamer, vol met prullaria (we voelden ons dus al gelijk thuis) en Merle mocht in de alkoof slapen. Eindelijk een normaal bed en geen slaapbank!

Vrijdag 16 juli
We moesten om 08.30 uur ontbijten (vakantie noemen ze dat) en dat was erg gezellig. We zaten met andere, Amerikaanse gasten aan tafel en Joe zorgde ervoor dat iedereen met elkaar kennis maakte en verhalen uitwisselde. Het ontbijt was niet Prodimed proef, maar wel erg lekker. Joe tekende een kaart voor ons en stippelde uit waar we allemaal naar toe moesten. We zijn begonnen met een buggyride. We reden langs Amish farms en de menner vertelde onderweg allerlei wetenswaardigheden over de Amish. Ik dacht dat ze heel strikt leven, zonder elektriciteit, maar het blijkt dat ze best elektriciteit mogen gebruiken, maar geen apparaten mogen bezitten die op elektriciteit werken. Daarna hebben we in een Experience Theater een film gezien over rumspringa, de puberteit van Amish kinderen. Ze mogen dan nog alles doen wat wij ook kunnen doen en vervolgens moeten ze kiezen of ze voor een Amish of ander leven kiezen. Heel interessant. Daarna naar een marktje met Amish prulletjes (altijd leuk voor ons) en proeverijen (whoopie pie, mjam, ook niet Prodimed proof). Toen nog langs een zuivelboerderij met allerlei smaken ijs (ben erg benieuwd hoe het gaat met die kilo's als we terug zijn) en daarna op naar ....................... nog meer outlets: Ralph Lauren, weer Tommy en nog veel meer. We denken dat we nu al aan het gewicht zitten wat mee terug mag. Maar goed, het kost weer bijna niets.
Om 21.00 uur werden we de winkel uitgegooid en zijn we wat gaan eten bij Jenny's Diner, een truckerscafé waar we de vorige avond ook gegeten hadden. Merle had daar gelijk een fan en kreeg een prachtig T-shirt cadeau. We hebben natuurlijk flink gepusht zodat we de komende jaren onze vakanties bij schoonfamilie in de USA kunnen doorbrengen. 's Avonds laat het bed in en de alkoof in en ronken maar.